Dzisiejsza reakcja powstaje na zasadzie spontanu ;P
Będzie krótko, ale mam nadzieje, że się spodoba ^^ Może się wkraść nieco chaosu (jak zwykle :') Ale mam nadzieje, że zostanie mi to wybaczone xD)
Miłego czytania :D
--------------------------
Jin
Dzisiaj rozpoczynał się pierwszy dzień w twojej nowej pracy. Towarzyszył Ci stres, ale jednocześnie ekscytacja. Znajdując się w budynku nie mogłaś do końca uwierzyć, że to dzieje się na prawdę. Twoje marzenie w końcu się spełniło i zostałaś stylistką idoli.
- [T/I] nie obijaj się! - krzyknął twój przełożony, nieco zły. - Mamy dużo roboty.
Potarłaś nerwowo dłonie i rozejrzałaś się wokoło.
- Nie krzycz na nią, jeszcze się nauczy. - głos za tobą rozległ się po sali, a ty dopiero się zorientowałaś, że stoisz przed Jinem. Spojrzał na Ciebie współczująco, ale jednocześnie widziałaś, że w jego oczach pojawia się dziwny błysk. - Zacznij ode mnie. - wyszczerzył zęby.
Rap Monster
Stałaś zestresowana obok lustra, pospiesznie sprzątając stanowisko. Dzisiejszy dzień był niesamowicie zabiegany, a twoja praca dopiero się rozpoczynała. To był zaledwie trzeci dzień i pierwsze tak ważne zadanie. Ktoś z daleka Cię zawołał, więc pospiesznie ruszyłaś w tamtym kierunku. Niestety po drodze o coś zahaczyłaś i runęłaś na ziemię. Cicho przeklęłaś pod nosem, czując narastające zażenowanie własną osobą.
- Nic Ci nie jest? - zapytał ktoś, wyciągając do Ciebie dłoń. Przyjęłaś ją wdzięcznie dziękując.
- Przepraszam. - szepnęłaś zawstydzona.
- Nie masz za co. Mi też się to często zdarza. - przed Tobą stał sam lider zespołu. Puścił do Ciebie oczko, szeroko się uśmiechając. Widziałaś jak mierzył Cię wzrokiem, a przy tym delikatnie oblizuje wargi. Uśmiechnęłaś się nieśmiało, spuszczając wzrok i wracając do pracy.
J - Hope
Nerwowo wykonywałaś dzisiaj swoją pracę. Kłopoty rodzinne i coraz mniejszy zasób własnego wolnego czasu przyczyniły się do twojego rozkojarzenia.
Dzisiaj jednak był ważny dzień dla chłopaków, więc musiałaś odłożyć na bok swoje życie prywatne i całkowicie poświęcić się pracy. To nie tak, że jej nie lubiłaś. Po prostu byłaś jedynie szarym człowiekiem.
Robiłaś makijaż J - Hope'owi, którego z resztą uwielbiałaś. Zawsze potrafił rozluźnić sytuację i sprawić, że nie czułaś się tak skrępowana. Cieszyłaś się, że możesz z nim pracować, ale jednocześnie uważałaś, że nie zasługujesz na tą pracę.
- Coś Cię trapi? - zapytał z troską w głowię, kiedy na chwilę zaprzestałaś. Nawet nie zauważyłaś, kiedy zrobiłaś wielką czarną plamę na jego policzku.
- Przepraszam! Już to naprawię... - przeklęłaś w środku na siebie.
- Nic się nie dzieje, mamy jeszcze czas. - uśmiechnął się. Wziął od Ciebie pędzel malując na drugim policzku taką samą plamę. - Teraz wyglądam jak panda!
Zaśmiał się głośno, tak, że i tobie poprawił humor. Śmiejąc się razem z nim, zaczęłaś od początku.
Suga
Wszyscy bardzo nerwowo się kręcili. Zostało mało czasu do wyjścia chłopaków, a większość nie była jeszcze w pełni gotowa.
- Zajmij się nim w końcu! - ponaglił Cię szef, który chodził teraz bardzo szybko i na każdego się wydzierał. Przytaknęłaś tylko od razu wykonując polecenie. Udałaś się do Yoongiego, aby wykonać mu końcowe detale makijażu.
- Spokojnie zdążymy. - spokojny głos wypełnił pomieszczenie. Albo tak Ci przynajmniej wydawało. Chłopak spojrzał na Ciebie delikatnym i na prawdę uspokajającym wzrokiem. Uśmiechnął się lekko doprowadzając do tego, iż twoje policzki zaszły czerwoną barwą.
V
Przejechałaś jeszcze raz pędzlem po już i tak czystej i pięknej skórze chłopaka. Jednak nie było tutaj miejsca na błędy.
- Gotowe. - powiedziałaś, lekko się uśmiechając. Jego wzrok zawsze doprowadzał Cię do zawstydzenia. Chłopak podziękował i migiem ruszył na scenę. Musieli dzisiaj się spieszyć i wszystko działo się bardzo szybko.
Stałaś za sceną, patrząc na ich występ. Ceniłaś to, że możesz tutaj być, że możesz być tak blisko. Jednocześnie tego nienawidziłaś, bo wiedziałaś, że pewne rzeczy i tak nigdy się nie zmienią.
Kiedy już schodzili ze sceny nagle z oddali pomachał do Ciebie Taehyung i puścił oczko. Widziałaś to tylko, ale twoje serce wydawało się strasznie niespokojne. Musiałaś się dobrze rozejrzeć, aby w pełni do Ciebie dotarło, że to na prawdę było do Ciebie. Odmachałaś zawstydzona chłopakowi i spuściłaś wzrok.
Jimin
Delikatnie podkreśliłaś oczy Jiminowi, który cały czas się wiercił. Nie mogłaś się w pełni skupić, a on nie mógł się uspokoić.
- Stresujesz się? - zapytałaś, patrząc w jego niespokojne oczy. Oblizał lekko swoje wargi po czym przytaknął.
- To bardzo ważny występ i boję się, że coś zrobię nie tak. - westchnął.
- Zawsze Ci wszystko wychodzi. Jesteś cudowny i nie masz się czym martwić. - uśmiechnęłaś się, ale dopiero po chwili dotarło do Ciebie jak to zabrzmiało. Chłopak złapał Cię za dłoń, delikatnie się uśmiechając.
- Zawsze wiesz jak mnie pocieszyć. - przyznał.
Jungkook
Wszystko było gotowe, a ty podziwiałaś swoją pracę w postaci idealnie dobranych ubrań. Zespół czekał na sygnał do wyjścia, a twój wzrok zatrzymał się na Jungkooku.
Wyglądał na prawdę świetnie. Przez chwilę miałaś ochotę podejść i mu to powiedzieć. Szybko jednak zrezygnowałaś.
Chłopak jednak dostrzegł twój wzrok i również przeszył Cię własnym. Przełknął ślinę, bardzo lekko się uśmiechając i spuszczając wzrok. Jego wzrok był inny niż zazwyczaj. Wyrażał uczucie, którego jeszcze u niego nie widziałaś.
Kiedy wychodzili na scenę, Jeon spojrzał na Ciebie jeszcze raz, jednak tym razem nieco dłużej. Posłałaś mu zawstydzona uśmiech, który on również odwzajemnił.
Dzisiaj rozpoczynał się pierwszy dzień w twojej nowej pracy. Towarzyszył Ci stres, ale jednocześnie ekscytacja. Znajdując się w budynku nie mogłaś do końca uwierzyć, że to dzieje się na prawdę. Twoje marzenie w końcu się spełniło i zostałaś stylistką idoli.
- [T/I] nie obijaj się! - krzyknął twój przełożony, nieco zły. - Mamy dużo roboty.
Potarłaś nerwowo dłonie i rozejrzałaś się wokoło.
- Nie krzycz na nią, jeszcze się nauczy. - głos za tobą rozległ się po sali, a ty dopiero się zorientowałaś, że stoisz przed Jinem. Spojrzał na Ciebie współczująco, ale jednocześnie widziałaś, że w jego oczach pojawia się dziwny błysk. - Zacznij ode mnie. - wyszczerzył zęby.
Rap Monster
Stałaś zestresowana obok lustra, pospiesznie sprzątając stanowisko. Dzisiejszy dzień był niesamowicie zabiegany, a twoja praca dopiero się rozpoczynała. To był zaledwie trzeci dzień i pierwsze tak ważne zadanie. Ktoś z daleka Cię zawołał, więc pospiesznie ruszyłaś w tamtym kierunku. Niestety po drodze o coś zahaczyłaś i runęłaś na ziemię. Cicho przeklęłaś pod nosem, czując narastające zażenowanie własną osobą.
- Nic Ci nie jest? - zapytał ktoś, wyciągając do Ciebie dłoń. Przyjęłaś ją wdzięcznie dziękując.
- Przepraszam. - szepnęłaś zawstydzona.
- Nie masz za co. Mi też się to często zdarza. - przed Tobą stał sam lider zespołu. Puścił do Ciebie oczko, szeroko się uśmiechając. Widziałaś jak mierzył Cię wzrokiem, a przy tym delikatnie oblizuje wargi. Uśmiechnęłaś się nieśmiało, spuszczając wzrok i wracając do pracy.
J - Hope
Nerwowo wykonywałaś dzisiaj swoją pracę. Kłopoty rodzinne i coraz mniejszy zasób własnego wolnego czasu przyczyniły się do twojego rozkojarzenia.
Dzisiaj jednak był ważny dzień dla chłopaków, więc musiałaś odłożyć na bok swoje życie prywatne i całkowicie poświęcić się pracy. To nie tak, że jej nie lubiłaś. Po prostu byłaś jedynie szarym człowiekiem.
Robiłaś makijaż J - Hope'owi, którego z resztą uwielbiałaś. Zawsze potrafił rozluźnić sytuację i sprawić, że nie czułaś się tak skrępowana. Cieszyłaś się, że możesz z nim pracować, ale jednocześnie uważałaś, że nie zasługujesz na tą pracę.
- Coś Cię trapi? - zapytał z troską w głowię, kiedy na chwilę zaprzestałaś. Nawet nie zauważyłaś, kiedy zrobiłaś wielką czarną plamę na jego policzku.
- Przepraszam! Już to naprawię... - przeklęłaś w środku na siebie.
- Nic się nie dzieje, mamy jeszcze czas. - uśmiechnął się. Wziął od Ciebie pędzel malując na drugim policzku taką samą plamę. - Teraz wyglądam jak panda!
Zaśmiał się głośno, tak, że i tobie poprawił humor. Śmiejąc się razem z nim, zaczęłaś od początku.
Suga
Wszyscy bardzo nerwowo się kręcili. Zostało mało czasu do wyjścia chłopaków, a większość nie była jeszcze w pełni gotowa.
- Zajmij się nim w końcu! - ponaglił Cię szef, który chodził teraz bardzo szybko i na każdego się wydzierał. Przytaknęłaś tylko od razu wykonując polecenie. Udałaś się do Yoongiego, aby wykonać mu końcowe detale makijażu.
- Spokojnie zdążymy. - spokojny głos wypełnił pomieszczenie. Albo tak Ci przynajmniej wydawało. Chłopak spojrzał na Ciebie delikatnym i na prawdę uspokajającym wzrokiem. Uśmiechnął się lekko doprowadzając do tego, iż twoje policzki zaszły czerwoną barwą.
V
Przejechałaś jeszcze raz pędzlem po już i tak czystej i pięknej skórze chłopaka. Jednak nie było tutaj miejsca na błędy.
- Gotowe. - powiedziałaś, lekko się uśmiechając. Jego wzrok zawsze doprowadzał Cię do zawstydzenia. Chłopak podziękował i migiem ruszył na scenę. Musieli dzisiaj się spieszyć i wszystko działo się bardzo szybko.
Stałaś za sceną, patrząc na ich występ. Ceniłaś to, że możesz tutaj być, że możesz być tak blisko. Jednocześnie tego nienawidziłaś, bo wiedziałaś, że pewne rzeczy i tak nigdy się nie zmienią.
Kiedy już schodzili ze sceny nagle z oddali pomachał do Ciebie Taehyung i puścił oczko. Widziałaś to tylko, ale twoje serce wydawało się strasznie niespokojne. Musiałaś się dobrze rozejrzeć, aby w pełni do Ciebie dotarło, że to na prawdę było do Ciebie. Odmachałaś zawstydzona chłopakowi i spuściłaś wzrok.
Jimin
Delikatnie podkreśliłaś oczy Jiminowi, który cały czas się wiercił. Nie mogłaś się w pełni skupić, a on nie mógł się uspokoić.
- Stresujesz się? - zapytałaś, patrząc w jego niespokojne oczy. Oblizał lekko swoje wargi po czym przytaknął.
- To bardzo ważny występ i boję się, że coś zrobię nie tak. - westchnął.
- Zawsze Ci wszystko wychodzi. Jesteś cudowny i nie masz się czym martwić. - uśmiechnęłaś się, ale dopiero po chwili dotarło do Ciebie jak to zabrzmiało. Chłopak złapał Cię za dłoń, delikatnie się uśmiechając.
- Zawsze wiesz jak mnie pocieszyć. - przyznał.
Jungkook
Wszystko było gotowe, a ty podziwiałaś swoją pracę w postaci idealnie dobranych ubrań. Zespół czekał na sygnał do wyjścia, a twój wzrok zatrzymał się na Jungkooku.
Wyglądał na prawdę świetnie. Przez chwilę miałaś ochotę podejść i mu to powiedzieć. Szybko jednak zrezygnowałaś.
Chłopak jednak dostrzegł twój wzrok i również przeszył Cię własnym. Przełknął ślinę, bardzo lekko się uśmiechając i spuszczając wzrok. Jego wzrok był inny niż zazwyczaj. Wyrażał uczucie, którego jeszcze u niego nie widziałaś.
Kiedy wychodzili na scenę, Jeon spojrzał na Ciebie jeszcze raz, jednak tym razem nieco dłużej. Posłałaś mu zawstydzona uśmiech, który on również odwzajemnił.
-------------
Oto i kolejna reakcja ^^
Mam nadzieje, że się podoba.
Eh.. teraz nauki mam coraz więcej, ale pomysłów również. Myślę jednak, że uda mi się nadal od czasu do czasu coś tutaj wrzucić ^~^
Kto podobał się wam najbardziej? :D
Oto i kolejna reakcja ^^
Mam nadzieje, że się podoba.
Eh.. teraz nauki mam coraz więcej, ale pomysłów również. Myślę jednak, że uda mi się nadal od czasu do czasu coś tutaj wrzucić ^~^
Kto podobał się wam najbardziej? :D
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz